و این رو از عمقِ وجودم لمس میکنم. این جهان، اندازهی من نیست. تنگه و نفسگیر! و همین نفس، گاهن بی معناترین سوالِ بی جوابِ من توو لحظاتی میشه که حس میکنم من خیلی وقته که اینجام و دیگه کافیه. که حس میکنم پیرِ این دنیام! که حس میکنم دنیا رو از برم و به مرحلهی بعدی نیاز دارم.آدم، این موجودِ عجیب و بی انتهای چهارپا، برام غریبهای آشناست. من توو زمانی زندگی میکنم که وجود نداره و مکانی که همش رویاست و این راز، دنیای من رو