运动员在专项训练过程中会通过增加训练量、不断重复训结动作来提高运动效果

У працэсе спецыяльных трэніровак спартсмены будуць павялічваць колькасць трэніровак і паўтараць практыкаванне, каб палепшыць эфект практыкаванняў. Падчас гэтага працэсу няма неабходнасці праводзіць іншыя розныя віды трэніровак. Аднак пасля таго, як спецыяльная трэніроўка будзе доўжыцца пэўны перыяд часу стомленасць цела прывядзе да зніжэння паказчыкаў спецыяльнага віду спорту. Узровень або прывядзе да дэфармацыі тэхнічных рухаў, гэтая сітуацыя называецца "трэніровачным парогам". З пункту гледжання тэорыі ўмоўнага рэфлексу і тэорыі спецыяльнай падрыхтоўкі, калі спартсмен дасягае трэніровачнага парога, спартсмен павінен неадкладна адпачыць і не можа працягваць трэніроўкі, каб пазбегнуць шкоды спартсмену; а некаторыя дапаможныя, імітацыйныя практыкаванні выкарыстоўваюцца ў якасці спецыяльнае навучанне. Наогул кажучы, калі цела ўдзельнічае ў такіх практыкаваннях, як бег, веславанне, узняцце цяжараў і г.д., невялікая частка трэніровачнага эфекту ў гэтым працэсе можа перадавацца аднаразоваму руху. Напрыклад, бег можа палепшыць фізічную актыўнасць цела. Вытрымка кіслароду, адпаведна, вельмі карысная для павышэння працаздольнасці ровараў. Варта адзначыць, што калі практыкаванне адносна простае, усталяваны эфект практыкаванняў будзе дасягнуты і не будзе перанесены на складаныя заняткі. Напрыклад, аэробная цягавітасць, атрыманая ў выніку веласіпеднай актыўнасці ў прыведзеным вышэй прыкладзе, не будзе перанесена на бягучая дзейнасць. <br>Фізіялогія практыкаванняў - асноўны прадмет у спартыўнай навуковай сістэме, а яго асноўны змест - даследаванне і вывучэнне заканамернасцей функцыянальнай дзейнасці арганізма чалавека. Прааналізаваць змены ў структуры і функцыях чалавечага цела пад усебаковым уздзеяннем розных спартыўных мерапрыемстваў і розных спартыўных трэніровак з дапамогай фізіялогіі практыкаванняў, а таксама вывучыць уплыў і змены, якія чалавечы арганізм будзе мець на ўласныя функцыі ў стане фізічнай нагрузкі, і прааналізаваць правілы развіцця; Абмеркаваць развіццё рухальных здольнасцей чалавека і пастаянна ўдасканальваць фізіялагічны механізм, каб стварыць навуковую і разумную сістэму навучання і метады навучання.

У працэсе асаблівага трэнінгу атлеты павялічваюць колькасць трэнінгу і пастаянна паўтараюць дзеянні трэнінгу для паляпшэння спортвага эфекту. У гэтым працэсе няма неабходнасці іншых тыпаў трэнінгу. Аднак, пасля пэўнага перыяду асаблівага трэнінгу ўзровень асаблівага спорту будзе зменены з-за ўмоўкі целБазуючыся на тэорыі умованых рэфлексаў і тэорыі асаблівага трэнінгу, калі спортсмены дасягнуць праг трэнінгу, яны павінны адразу адпачываць і не могуць працягваць трэнінгу, каб адхіліць паранень спортсмеў;У працэсе асаблівага трэнінгу нам трэба выкарыстоўваць некаторыя дапаможныя і імітыўныя практыкі як базу асаблівага трэнінгу.Агульна кажучы, калі цела працуе, кідае, падняе вагу і іншыя практычныя дзейнасці, у гэтым працэсе будзе шмат мускульнага ўдзельнічання, у гэтым працэсе можа быць невялікая частка эфекту практычных дзейнасцяў для аднаго руху, напрыклад, працуе можа паляпшыць эрабічную трываласцьВажна заўважыць, што калі практычная дзейнасць адносна проста, будзе дасягнуты вызначаны эфект практыкі, і яна не будзе перададзеная на складаныя дзейнасці. Напрыклад, эрабічнае трыманне, атрыманае ў вышэйшым прыкладзе, не будзе перадзенае на прац<br>Спортская фізіалогія — гэта базавая тэма ў сістэме спортавай навукі. Яго галоўны кантэнт — даследаванне і даследаванне закону функцыі чалавечага цела.Праз спортовую фізіалогію гэтая папера аналізуе змены структуры і функцыі чалавечага цела пад агульным ўплывам розных спортвых дзейнасцяў і спортвых трэнінгаў, і вывучае ўплыў і змены чалавечага цела на сваю функцыю пад станам спорту, і аналізуКаб стварыць навуковую і разумную сістэму і метады трэнінгу, мы павінны даследаваць развіццё здольнасці людзей рухацца і палепшыць фізіалогічны механізм.<br>