กิ๊งเสียงเปิดประตูร้านทำให้ผมที่กำลังเช็ดโต๊ะอยู่เงยหน้าขึ้นมองด้วยความแปลกใจ ปกติเวลานี้จะไม่ค่อยมีใครมาเท่าไหร่เพราะดึกมากแล้ว แถมนี่ยังเป็นช่วงปิดเทอมด้วยผมหันไปมองนาฬิกาที่ผนังก็พบว่ามันเลยเวลาปิดร้านมา5นาทีแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังหันไปยิ้มให้เจ้าของร่างสูงที่เดินเข้ามาเพียงลำพังโดยไม่ใส่เวลาที่ล่วงเลยเขาหันหน้ามาสบตาผม ใบหน้าดูนิ่งเฉยหากแต่แฝงความอ่อนล้าเอาไว้จนผมรู้สึกได้“ขอโทษครับ ร้านปิดหรือยังครับ”ผมขยับยิ้มกว้างขึ้นเล็กน้อยกับความมีมารยาทของเขา...ถึงหน้าจะนิ่งไปหน่อยก็เถอะ